آهنگ : گلنار
خواننده : شهرام ملک زاده
فرمت :mp3

این ترانه اجرای داریوش رفیعی است و سرهنگ زاده آن را باز خوانی نموده است. شهرام ملک زاده هم اخیرا در مراسم نکوداشت دکتر توحیدی آن را اجرا کرده است. حتما دانلود کنید!

لینک دانلود:

shahrammalekzadeh-golnarwww.tehrankids.com.mp3

متن آهنگ گلنار :

گلنار، گلنار، کجايي که از غمت
ناله مي‌کند عاشق وفادار

گلنار، گلنار، کجايي که بي تو شد
دل اسير غم ديده‌ام گهربار

گلنار، گلنار، دمي اولين شب
آشنايي و عشق ما به ياد آر

گلنار، گلنار، در آن شب تو بودي و
عيش و عشرت و آرزوي بسيار

چه ديدي از من حبيبم گلنار
که دادي آخر فريبم گلنار

نيابي اي کاش نصيب از گردون
که شد ناکامي نصيبم گلنار

بود مرا، در دل شب تار، آرزوي دیدار
تا به کي پريشان؟
تا به کي گرفتار؟

يا مده مرا، وعده وفا، راز خود نگه دار
يا به روي من، خنده‌ها بزن، قلب من بدست آر

چه ديدي از من حبيبم گلنار
که دادي آخر فريبم گلنار

نيابي اي کاش نصيب از گردون
که شد ناکامي نصيبم گلنار

(نشدي عاشق) زکجا داني
چه کشد هر شب دل من گلنار

(لب خود بگشا) به سخن گلنار
دل زارم را، مشکن گلنار

 
همه را چشم بسته سر می کشم 
دمر می خوابم

 
هنوز هم چشمانم بسته است 
توی دلم می شمرم

 
یک ..دو ..سه ...چهار ....
آخ

 
لبم را آرام گاز می گیرم 
بوی تنهایی تمام فضای ذهنم را پر می کند

 
همه جا تاریک است
صدایی مدام در درونم می گوید :

چشمهایت را ببند.
باز نکن

 
به هیچ چیز فکر نکن 
آرام باش.

حس می کنم دستی آرام آرام روی موهایم می لغزد 
پر می شوم از یک حس ِ غریب

پلک هایم می جنبد
: باز نکن

 
خوبه ..خوبه ...
با خودم می گویم اینبار خواب نیست

 
آه ..
پس هستی

 
...
می خواهم حرف بزنم

 
آرام لبانم را می گشایم 
: دلم می خواهد راه برویم

 
در دل ِ یک طبیعت بکر 
جایی پر از برف شاید

من بدوم 
و رد پاهایم

 
از تو دور شوند 
تو دستهایت را باز کنی

 
و من باز هم بدوم 
و آغوش گرمت

 
پناهم دهد ...
 
سکوت ...

سکوت ...
سکوت ...

...
دلم نمی خواهد چشمانم را باز کنم 
تلاش می کنم بخوابم

 
مرا ببوس 
نوازش گرم دست خیالی ِ تو

 
و
لالایی سکوت شب

 
برای آسوده خوابیدن کافیست 
شب بخیر آسمان من

پر از آواز می شوم از تو
مگرغیر از این است 
                                                                                              که توهم هم وجود دارد؟
باشد ...                                                                                                        
به خودم دروغ نمی گویم!
اما به حقیقت دقایق پریشان عاشقی سوگند

                                                                                            دلم برای تو تنگ می شود

                                           برای این "توهم" دلم تنگ می شود

 گفتی تنها برای من باش ، از همه گذشتم و تنها مال تو شدم
                     روزی آمد که من مال تو بودم و تو عاشق کسی دیگر
                                    اینک تنها اشک است که از چشمان من میریزد
                                 تنها شده ام ، باز هم مثل گذشته همدم غمها شده ام

راهی ندارم برای بازگشت ، به یاد دارم شبی دلم تنها به دنبال ذره ای محبت میگشت
                     نمیپرسم که چرا مرا تنها گذاشتی ، نمیپرسم که چرا قلبم را زیر پا گذاشتی
                                                                                             میدانستم تو نیز مثل همه …
                                                                                                                 نمیبخشم تو را …

دیگر مهم نیست بودنت ، احساس گناه میکنم در لحظه های بوسیدنت
    نمیبخشم تو را ، این تو بودی که روزی گفتی با دنیا نیز عوض نمیکنم تو را
                                 دنیا که سهل است ، تو حتی نفروختی به کسی دیگر مرا
                                                                 مثل یک جنس کهنه ، دور انداختی مرا!

نمیدانستم برایت کهنه شده ام ، هنوز مدتی نگذشته که برایت تکراری شده ام
   مهم نیست ، برای همیشه تو را از یاد میبرم ،قلبم هم نخواهد، خاطرت را خاک میکنم
                                تو نبودی لایق من ، تو نبودی عاشق من ، میمانم با همان تنهایی و  غم
                                  تو را نمیبخشم ، و اینک روزی آمده که به خاطر تو حتی نمیریزد یک قطره اشکم!

        گفتی که با من همیشه چشمه زلال عشق در قلبت میجوشد؛
                              گفتی همیشه آرامی همیشه به امید بودنم زنده میمانی؛
                مدتی است که روزها، سرد گذشته؛از سردی هوا، آب چشمه ی عشقت یخ بسته؛
                              رگهای قلبم بی آب است به یک کویر خشک رسیدن هم بهتر از باریدن باران است؛
                        فصل عشق تو، رو به خزان است با تو بودن مثل رفتن به سوی یک کلبه ی بی نام و نشان است؛

بی خیال، از عشق نگو برایم بهانه ات را بیاور که منتظر شنیدن آنم؛
          تو هنوز کتاب عشق را نخوانده ای و آمده ای به سراغ صفحه آخرش،
           هنوز باران عشق را ندیده ای و زیر آسمان آفتابی نشسته ای به انتظار باریدنش؛
                                             اول بیا و بعد بگو میخواهی بروی تو هنوز نیامده داری میروی؛
                           اگر این است امروز تو ،وای به حال فردایت دیگر حوصله ندارم سر کنم با غمهایت؛
                                  بارها رفتی و خودم آمدم به سراغت، اینبار دگر حتی نمینشینم چشم به راهت؛
                     باور اینکه تو از خوبها نیستی برایت بسی دشوار است اما این دست خودت نیست تو همینی؛

دیدنت حالم را خراب میکند ،زین پس به جای تو با تنهایی قرار میگذارم،
                                        اینگونه قلبم با تنهایی روزهایش را فردا میکند؛
          دلت به حالم نسوزد،اینک این حال من است که سوخته، چشمهای خیسم،
                                   به انتهای جاده ای که تو را در آن ندارد چشم دوخته و میشمارد
                                                                              ثانیه هایی که از رویاهایم فراری اند؛
                             به جای نفس آه میکشم و به جای غم حسرت میخورم ؛خاطره هایم را جا میگذارم

                                              و دیگر جای قدمهایت پا نمیگذارم

 نامه‌ات‌ بیدارم‌ کرد.

  نامه‌ات‌ ستاره‌ای‌ بود که‌ نیمه‌شب‌

در خوابم‌ چکید و ناگهان‌ دیدم‌ که‌ بالشم‌ خیس‌ هزار قطره‌ نور است.

دانستم‌ که‌ تو اینجا بوده‌ای‌ و نامه‌ را خودت‌ آورده‌ای.

رد‌ پای‌ تو روشن‌ است.

هر جا که‌ نور هست، تو هستی، خودت‌ گفته‌ای‌ که‌ نام‌ تو نور است......

                                                                                    اما می شود ماند...می شود

خوب اومدم خیال کردم تو رو کنار گذاشتم

اومدم بخوابم اومدی به خوابم

اومدم بخونم شدی ترانم

اومدم آرزو کنم شدی خواستم

گفتم خوب میرم سفر شدی همسفرم

گفتم بی خیال میشینم تو خونه شدی هم خونم

دیدم تو خیالم نمی تونم بی تو باشم

آخه تو رو تو قلبم گذاشتم

امید وارم روزی بدونی که چقدر دوستت دارم

 
 از شهر سکوت به دیار تو رسید                                      

 
      در شهر صدا که پر از زمزمه بود

 
تنها دل من قصه ی مهر تو شنید                                   

چشم تو مرا به شب خاطره برد

 
در سینه دلم از تو و یاد تو تپید                                      

 
در سینه ی سردم ، این شهر سکوت

 
دیوار سکوت به صدای تو شکست                                    

 
 شد شهر هیاهو ، این سینه ی من

 
فریاد دلم به لبانم بنشست                                            

 
 خورشید منی ،‌ منم آن بوته ی دشت

 
من زنده ام از نور تو ای چشمه ی نور                            

 
دریای منی ، منم آن قایق خرد

 
با خود تو مرا می بری تا ساحل دور                            

کنون تو مرا همه شوری و صدا

 
                                     کنون تو مرا همه نوری و امید

 
 در باغ دلم بنشین

 
                                ای پیکر تو ، چو گل یاس سپید

 
 از تصویرهای خیالی او                  

پر می کنم                                      

 
 خدای من زیباست                                      

 
 خدای من رنگین کمان                                           

خوشبختی ست                                                            

 
 که پشت هر گریه                                                                   
                                                                                

                               انعکاسش  را                                                                                
 

 روی سقف اتاق می بینم                                                                        

 
                                                                                                     من هیچ

 
با زبان کهنه صدایش نکرده ام                                                                              

 
و نه                                                                                                                     

 
 لای بقچه پیچ سجاده                                                                                                    

 
                                                                                                                               رهایش

             او در نهایت اشتیاق به من                                                                                                          

 عاشق شد و                                                                                                   

 
 من در نهایت حیرت                                                                                

 
      حالا                                                                            

 
 گاه گاهی که به هم خیره                                                              

می شویم                                                        

 
 تشخیص خدا و بنده چه سخت است

                                          آخه میدونی؟

                                آدما گاهی اوقات

                    خیلی زود حرفاشونو

              از یاد می برن

        ولی یه نوشته

 به این سادگیا پاک شدنی نیست.

       گرچه پاره کردن یه کاغذ

             از شکستن

                 یه قلبم ساده تر..ولی

                         من مینویسم….

                                 من مینویسم

                                          دوستت دارم

تخم عشق را در دل جانان بکار

عاشقان را با خودت مأنوس ساز

درد دوری از دل دلدادگان بیرون بساز

عشق را سامان بده...

عشق را از نو بساز

                     چه بی تابم

                        چه غمگینم چه تنهایم

                                  تو را هر شب صدا کردم

                                              نمی بینی نمی خوابم

                                                               بیا تا باورت گردد

                                                                     که بی تو کمتر از خاکم

                                                                                  ولی با تو به افلاکم

                                                                                                   بیا با آرزوهایم

                                                                                                       بسازم خانه ای در دل

                                                                                                                 سراغم را نمی گیری

                                                                                                                           مگر بیگانه ای با دل؟

هوایه قهر و آشتی و نگاتو کرده

دلم می خواد باز شب باشه باز من بشم باز تو باشی

باز حرفایه نا تمومه ما دوتا

باز انکار و بازم تمنا

نمیدونی که اینجا واسه من بی تو جهنمه

هنوز آخرین نگاهه خیست  تو ذهنمه

دلم می خواد دستای گرمت رو بگیرم

تو آغوشت گم بشم تا آروم بمیرم

از بوی تنت من مست بشم و تو تویه چشمام خیره بشی

 باز دلهره باشه و باز بی تابی

نمی دوندی قلبه شکستم اینجا اسیره

نگفتی با خودت بری دلم میمیره

نمی دونم آسمون اونجا امروز چه رنگیه

آسمونه دله من که از روز سفر ابریه

شب که میشه اشک تو چشمام میشینه

اگه سو داره چشمام واسه اینه

لبخند زیبات رو یک بار دیگه ببینه

آسمون به ماه میگه: عشق یعنی چه؟

ماه میگه:یعنی بودن در آغوش تو

ماه میگه:تو بگو عشق یعنی چه؟

آسمون میگه:انتظار دیدین تو.

پسر گفت : نمی توانم دلیل خاصی را بگویم اما از اعماق قلبم دوستت دارم

دختر گفت : وقتی نمی توانی دلیلی برای دوست داشتن پیدا کنی چگونه می توانی بگویی

عاشقم هستی ؟!!!!

پسر گفت : واقعا دلیلش را نمی دانم اما می توانم ثابت کنم که دوستت دارم

دختر گفت : اثبات؟!!!! نه من فقط دلیل عشقت را می خواهم . شوهر دوستم به راحتی دلیل

دوست داشتنش را برای او توضیح می دهد اما تو نمی توانی این کار را بکنی !!!!

پسر گفت : خوب ... من تو رو دوست دارم چون زیبا هستی

چون صدای تو گیراست

چون جذاب و دوست داشتنی هستی

چون باملاحظه و بافکر هستی

چون به من توجه و محبت می کنی

تو را به خاطر لبخندت دوست دارم

به خاطر تمامی حرکاتت دوست دارم

دختر از سخنان پسر بسیار خشنود شد

چند روز بعد دختر تصادف کرد و به کما رفت

پسر نامه ای را کنار تخت او گذاشت

نامه بدین شرح بود :

عزیز دلم !!!تو رو به خاطر صدای گیرایت دوست دارم ..... اکنون دیگر حرف نمی زنی پس نمی توانم دوستت داشته باشم

دوستت دارم چون به من توجه و محبت می کنی ...... چون اکنون قادر به محبت کردن به من نیستی نمی توانم دوستت داشته باشم

تو را به خاطر لبخندت و تمامی حرکاتت دوست دارم ..... آیا اکنون می توانی بخندی ؟ می توانی هیچ حرکتی بکنی ؟ ...... پس دوستت ندارم

اگر عشق احتیاج به دلیل داشته باشد در زمان هایی مثل الان هیچ دلیلی برای دوست داشتنت ندارم

آیا عشق واقعا به دلیل نیاز دار؟

نه

و من هنوز دوستت دارم . عاشقت هستم

انسان

ما کدومشیم اصلا .........................

تنم را به قطرات باران می سپارم

می گویند باران رساناست...

شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند